sinjar
17 Augustus 2017 | Irak, Lālāy
Vandaag de reis naar sinjar alle spullen mee voor de kinderen in het kamp eten veel drinken voor ons zelf en vroeg op staan 5 uur het wordt een lange reis van 4 uur rijden het kamp waar de bcf is en rijden dan door naar het ziekenhuis waar khansa de leiding heeft en zo verder naar sinjar .
Eerst naar het kantoor van de bfc nog papieren in orde maken voor de rit er zijn ongeveer 25 check points waar we door heen moeten en een is heel streng zij weten ook dat wij daar langs komen maar moeten even goed de papieren ophalen . Daar aan gekomen kantoor nog dicht dus maar even in de kantine een tukje op de bank.
Papieren geregeld en onze reis begint
Je moet even omschakelen je komt in een andere wereld terecht veel gezien op tv maar in werkelijkheid is het niet te geloven zoveel kampen waar de mensen wonen en zoveel militairen langs de kant van de weg allemaal met van die grote geweren wel een beetje angstig . Maar pratende voort met Gerard en helen vordert onze reis .nog geprobeerd om de checkpoints te tellen maar op een gegeven ingeblikt vallen toch de ogen dicht. Aan gekomen op het kamp van bcf. De kok een maaltijd verzorgt op een klein gaspitje ( als verrassing hadden wij een gasfornuis met oven voor hem mee) maar het smaakte goed spullen afgeven en weer door .
Nu naar het ziekenhuis waar khansa werkt wat een verschil met bij ons 6 bedden op een rij 4 man bewaking en een klein kamertje waar van alles wordt gedaan. Op het moment dat wij er waren had zij net een bevalling gedaan en nu lag er een oude man die niet erg lekker was en een infuus kreeg even meegekeken khansa de navelklemmen gegeven hier was zij heel blij mee de touwtjes raakte al een beetje op (dus maar weer in Nederland verder sparen)
Vanaf deze plek door gereden naar sinjar mountains. Nou je weet niet wat je ziet alles gewoon plat gebombardeerd en toch komen er weer mensen terug met al hun spullen om te kijken of er nog iets over is van hun huis zo ja dan gaan de spullen uit de auto en beginnen zij met puin ruimen niet te geloven toch en vriendelijk en met een blij gezicht ( nou ik zou mij daar geen raad weten hoor)vanuit de auto foto,s gemaakt en later mochten wij ook uit de auto tussen het puin in staan nou dat geeft wel een heel raar gevoel hoor .dit alles is met geen pen te beschrijven wat maakt dit een indruk op je.
Op de terug weg Naar het hotel is er ook weinig gesproken ik denk dat wij dit eerst even moeten laten bezinken.
Ik kan mij wel voorstellen waarom de mensen daar in de kampen verblijven ze hebben daar alles en ze hebben elkaar en dat geeft hun een veilig gevoel.
Nou wat ben ik toch een bevoorrecht mens om in Nederland te wonen
Groeten truus
Eerst naar het kantoor van de bfc nog papieren in orde maken voor de rit er zijn ongeveer 25 check points waar we door heen moeten en een is heel streng zij weten ook dat wij daar langs komen maar moeten even goed de papieren ophalen . Daar aan gekomen kantoor nog dicht dus maar even in de kantine een tukje op de bank.
Papieren geregeld en onze reis begint
Je moet even omschakelen je komt in een andere wereld terecht veel gezien op tv maar in werkelijkheid is het niet te geloven zoveel kampen waar de mensen wonen en zoveel militairen langs de kant van de weg allemaal met van die grote geweren wel een beetje angstig . Maar pratende voort met Gerard en helen vordert onze reis .nog geprobeerd om de checkpoints te tellen maar op een gegeven ingeblikt vallen toch de ogen dicht. Aan gekomen op het kamp van bcf. De kok een maaltijd verzorgt op een klein gaspitje ( als verrassing hadden wij een gasfornuis met oven voor hem mee) maar het smaakte goed spullen afgeven en weer door .
Nu naar het ziekenhuis waar khansa werkt wat een verschil met bij ons 6 bedden op een rij 4 man bewaking en een klein kamertje waar van alles wordt gedaan. Op het moment dat wij er waren had zij net een bevalling gedaan en nu lag er een oude man die niet erg lekker was en een infuus kreeg even meegekeken khansa de navelklemmen gegeven hier was zij heel blij mee de touwtjes raakte al een beetje op (dus maar weer in Nederland verder sparen)
Vanaf deze plek door gereden naar sinjar mountains. Nou je weet niet wat je ziet alles gewoon plat gebombardeerd en toch komen er weer mensen terug met al hun spullen om te kijken of er nog iets over is van hun huis zo ja dan gaan de spullen uit de auto en beginnen zij met puin ruimen niet te geloven toch en vriendelijk en met een blij gezicht ( nou ik zou mij daar geen raad weten hoor)vanuit de auto foto,s gemaakt en later mochten wij ook uit de auto tussen het puin in staan nou dat geeft wel een heel raar gevoel hoor .dit alles is met geen pen te beschrijven wat maakt dit een indruk op je.
Op de terug weg Naar het hotel is er ook weinig gesproken ik denk dat wij dit eerst even moeten laten bezinken.
Ik kan mij wel voorstellen waarom de mensen daar in de kampen verblijven ze hebben daar alles en ze hebben elkaar en dat geeft hun een veilig gevoel.
Nou wat ben ik toch een bevoorrecht mens om in Nederland te wonen
Groeten truus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
